Maand 2

Waar te beginnen? Zo veel is veranderd sinds mijn eerste maand. Vandaag is het 12 oktober, over 5 dagen ben ik dus officieel twee maanden in Argentinië.

De afgelopen maand was niet makkelijk en dit kwam niet enkel door heimwee of het missen van mijn Belgische vrienden… Na enkele weken in mijn oorspronkelijk gastgezin begon de sfeer in huis te veranderen, tot dat YFU na wat gesprekken besloten heeft een nieuw gezin voor me te zoeken. Er gingen zo veel gevoelens door mij heen. Eerst en vooral een grote opluchting, maar ook schrik: wat als mijn volgende situatie geen voortuitgang is?

De thuis situatie uitleggen is erg persoonlijk dus ga ik deze niet uitgebreid op mijn blog beschrijven, maar ik wil jullie wel een samenvatting meegeven.

Mijn oorspronkelijke gastmoeder leeft zonder haar echtgenoot in Tandil met haar 3 jonge dochters, best ver uit het centrum. Daarbij is haar vader zeer recent overleden. Ook gaf ze toe dat de beslissing om een gaststudent te hosten, vrij impulsief was genomen. Al deze dingen bij elkaar zorgden ervoor dat ik te veel was in het huis. Ik voelde heel hard dat mijn aanwezigheid in huis een last was voor mijn gastmoeder. Hierdoor voelde ik me niet meer welkom en elke dag werd de sfeer onaangenamer. Ik voelde me ontzettend eenzaam en wist niet aan wie mijn gevoelens toe te vertrouwen, ik was bang dat ik ondankbaar zou overkomen. Gelukkig was Alejandrina daar, mijn contactpersoon. Ik ben haar erg dankbaar dat zij zo goed geluisterd en geholpen heeft. Ook bellen met mijn Belgisch gezin heeft mij veel deugd gedaan. Ook al konden zij niets doen vanop afstand. Het gaf me heel veel moed om mijn hart te kunnen luchten bij hen en te weten dat zij altijd een luisterend oor boden. Achteraf gezien ben ik ook erg trots op hoe ik met deze situatie ben omgegaan. Ik ben nooit in discussie gegaan of onrespectvol geweest en ben altijd rustig gebleven, wat er ook gebeurde thuis. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk open te communiceren met mijn gastmoeder, iets wat ik zeker niet makkelijk vond. Ondanks de pogingen om in gesprek te gaan, werd het op een bepaald moment duidelijk dat ik geen 10 maanden bij dit gastgezin zou kunnen blijven.

Het was dus geen maand van rozengeur en maneschijn, maar ik voel wel dat ik de moeilijkste periode nu gepasseerd ben en hier ook erg veel uit geleerd heb. Ik heb terug een positieve kijk op mijn toekomst hier in Argentinië!

Donderdag 11 oktober is mijn contactpersoon mij na school bij Stella thuis komen halen en zijn we samen naar mijn tijdelijk gastgezin gereden.

Nu woon ik voor een onbepaalde duur bij de familie Cancelo Bergsvik. Ik heb hier twee broers, Erik (18j) & Aksel (22j), en twee zussen, Ingrid (15j) & Astrid (24j). Ingrid en Aksel wonen thuis, Erik en Astrid studeren in Buenos Aires. Ook de oma woont in huis, echt een schatje met een geweldig gevoel voor humor! Mijn ouders, Arne en Monica, zullen voor altijd een speciale plaats in mijn hart hebben! Zij hebben op ontzettend korte tijd hun deuren zomaar voor mij open gezet en ik voel mij echt goed bij hen. Ik kan opnieuw mijzelf zijn.

In 2012 hebben zij al een jaar lang een Fins meisje gehost en Aksel is zelf op uitwisseling in Noorwegen geweest, waar ook de roots van mijn gastvader liggen. Ik voel aan de manier waarop ik ben ontvangen dat zij ervaring hebben en hier ben ik ontzettend blij voor.

De sfeer in huis is hier totaal anders: heel erg vrij, open en warm. Zolang ik laat weten waar ik ben en dat het goed gaat, is het oké dat ik met vriendinnen afspreek en Tandil ontdek. We wonen ook erg dicht bij school, op 10 min wandelen ben ik er! Alles lijkt hier dus echt te kloppen. Jammer genoeg moet ik in mijn hoofd houden dat dit een tijdelijke situatie is. Mogelijks wordt afscheid nemen niet gemakkelijk want ik heb het gevoel dat ik hier eindelijk terug kan ademen en mij thuis kan voelen.

Ook op school begin ik echt goede vriendinnen te maken en op twee maanden tijd is mijn Spaans ontzettend vooruit gegaan. Ik kan ongeveer alles verstaan maar heb wel nog moeilijkheden met werkwoordstijden. Elke dag leer ik nieuwe woorden en ik lijk deze ook steeds sneller te onthouden! Alles lijkt zo wat op zijn plaats te beginnen vallen en ik ben heel blij dat ik dit eindelijk kan zeggen na deze lange maand.

De eerste maand vloog voorbij zonder dat ik dat door had, de tweede ging wat langzamer maar heeft me wel ontzettend veel geleerd.

Binnenkort begint mijn derde maand al, niet te geloven… Benieuwd naar wat die zal brengen!