Mijn eerste maand

Na 3 geweldige dagen in Buenos Aires met de 65 andere yfu studenten, vertrok ik samen met Lola (yfu student uit Frankrijk) naar Tandil, mijn nieuwe thuis voor de komende 10 maanden! Nog nooit zo zenuwachtig geweest als die 4u in de bus, op weg naar mijn nieuwe familie. We reden uren door oneindig uitgestrekte grasvlaktes met enkel koeien en de horizon te zien, tot we plots bij het bordje ‘Tandil’ kwamen. Kriebels in mijn buik, dit is dus mijn nieuwe thuis!

Ik voelde me snel op mijn gemak bij mijn gastgezin, vooral dan bij mijn oudste zus. Wel speciaal om zo ineens de oudste thuis te zijn! Ik heb 3 kleinere zusjes: Caterina (11j), Delfina (14j) en Sofia (16j). Met mijn oudste zus deel ik een kamer en een school, Ayres del Cerro, dus we hebben beide geluk dat we het goed met elkaar kunnen vinden! Ik ben haar ontzettend dankbaar. Ik kan me voorstellen dat het niet makkelijk is je eigen ruimte plots te moeten delen met een vreemde..

Buiten 3 zussen heb ik uiteraard ook twee ouders, Stella en Leo. Mijn gastvader zie ik niet zo vaak, hij werkt en woont namelijk in Buenos Aires en komt af en toe een paar dagen naar huis.

Ik vind het moeilijk deze blog te schrijven omdat ik nog nooit een maand heb meegemaakt waarin er voor mij zo veel is veranderd en gebeurd. Na elke zin denk ik aan een ander belangrijk ‘detail’ dat ik wil (en moet) vertellen om deze ervaring duidelijk te maken. Ik zou alleen al over deze maand een boek kunnen schrijven.

Om jullie een beeld van mijn school te geven: het 6e middelbaar bestaat uit 26 leerlingen, inclusief ik. Je kan er 2 richtingen volgen, wetenschappen of communicatie. Zij die mij kennen, weten dat ik uiteraard voor de laatste optie gekozen heb. Ik zit nu 6 weken op school en heb 1 'normale' week mee gemaakt (zonder vrije dagen/excursies/…). Ik denk dat het gebouw van de school, inclusief speelplaats, ongeveer even groot als de nieuwbouw van het Xaveriuscollege (mijn school in België) is. Ik hou ervan! Iedereen doet zijn uiterste best om mij zo veel mogelijk te betrekken en thuis te laten voelen, ook de leerkrachten. Er hangt een ontzettend familiaire sfeer. Aan het beginnen van de dag geeft iedereen elkaar een kus, ook aan de leerkrachten en directrice! Ik ben erg blij dat ik voor de richting communicatie gekozen heb. We zijn een mini klasje van 8 leerlingen en we zijn vooral bezig met langlopende, creatieve taken. Deze deze blog is een goed voorbeeld van zo'n project maar we zijn bijvoorbeeld ook bezig met het jaarboek en binnenkort gaan we ieders een TEDtalk geven! Hier ben ik wel zenuwachtig voor, ik dacht namelijk dat het een korte spreekbeurt voor mijn 7 klasgenoten was, maar blijkbaar komt heel het middelbaar naar ons luisteren... Hopelijk is mijn Spaans tegen dan wat vlotter!

Het is wel niet alleen maar feest! De lessen beginnen om 7:20u. Dat wil zeggen: elke dag om 6u opstaan… Alle geluk ben ik klaar met school om 14u! Voor het eerst in mijn leven moet ik een uniform naar school dragen. Het is niet bepaald prachtig, een witte polo met een geruit rokje of marineblauwe joggingbroek, maar wel super handig en comfortabel!

Niet alleen de school maar ook de stad is geweldig! Tandil werd gesticht in 1823 tussen de oudste heuvels ter wereld (of dat beweren ze hier toch..). Het is dus een prachtige combinatie tussen natuur en stad. Wanneer je in de heuvels gaat wandelen heb je een prachtig uitzicht over de stad die in het dal ligt en de uitgestrekte graslanden daarachter die tot Buenos Aires rijken. De omvang van deze graslanden kan ik maar niet bevatten. Ze zijn groter dan heel België en er staat nauwelijks bebouwing op!

Niet alleen de natuur maar ook het centrum heeft mijn hart gestolen. Hier staat een gigantische kathedraal en alle straten zijn kaarsrecht. Niet alleen aan de rechte straten, maar ook aan de Argentijnse rijstijl moet ik nog wennen!

Ik kan nauwelijks wachten om meer van deze stad en cultuur te leren kennen. Er zijn nog oneindig veel dingen die ik zal leren maar van één ding ben ik al vrij zeker: de tijd zal vliegen!